‘Leven is pelgrimeren, een tijdlang werken aan de levensweg’.

In de weken van de veertigdagentijd gaan we op de weg naar Pasen. Een weg die we in dit project zien als een pelgrimsweg.
Al zo lang er mensen zijn, wordt er ‘gepelgrimeerd’: mensen gaan op weg naar een plaats die voor hen van bijzondere betekenis is. Ze gaan op weg om stil te staan bij wat voor hen belangrijk is. Vaak heeft dat een religieuze
lading. ‘Pelgrim’ komt van het Latijnse woord ‘peregrinus’. Dat betekent: iemand die door de akkers, door de velden komt, iemand die van buiten de stad komt, een vreemdeling. Destijds werd het woord ‘peregrinus’ gebruikt om mensen aan te duiden die van buiten de stad naar Rome kwamen om daar de heiligdommen te bezoeken.
 
Wie als pelgrim op weg gaat, reist anders dan een toerist. Het is een pelgrim er niet per se om te doen onderweg van alles te zien. Het is de pelgrim te doen om de reis zelf. Veel mensen gaan omdat ze op deze manier de tijd willen hebben om eens na te denken over hun leven, over wat belangrijk is voor hen. Lopen of fietsen gaat niet zo snel als met de auto of met het
vliegtuig. Dat geeft rust. Daarom zeggen pelgrims ook wel eens: ‘de weg gaan, is belangrijker dan de bestemming’, of: ‘de weg is het doel’.

In het project voor deze veertigdagentijd beschouwen we de veertigdagentijd als een bezinningstocht, maar ook als een ontdekkingstocht. Er is van alles te horen en te zien in de bijbelverhalen en verhalen van deze tijd. Zo kunnen voor de kinderen, door de verhalen en activiteiten, de veertig dagen naar Pasen echt iets gaan betekenen.