De geschiedenis van onze Dorpskerk

Het dorp Hekelingen is gelegen op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten en kent een geschiedenis, welke teruggaat tot omstreeks 1300.
De naam “Hekelingen” is waarschijnlijk afgeleid van het woord “heukel”, dat hoger grond betekent en wordt voor het eerste genoemd in de kerkelijke tiendlijst uit 1275-1280.

In 1367 was sprake van een zelfstandige parochie Hekelingen en moet de stichting van een parochiekerk voor het jaar 1367 hebben plaatsgevonden.
Met de reformatie van 1572 werd de kerk een protestantse kerk en kwam in 1574 de eerste predikant naar Hekelingen.

De Hekelingse Dorpskerk dateert uit de 17e eeuw.
Het was een bouwvallige kerk daarom werd op 22 augustus 1847 deze kerk gesloten en werd op 5 juni 1849 toestemming verkregen om een nieuwe kerk te bouwen en werd er het bestek, de tekeningen en de begroting voor een nieuw te bouwen kerk gemaakt.
In eerste instantie zou de nieuwe kerk verrijzen op de fundamenten van de oude kerk, maar bij nader inzien vond men een locatie midden in het dorp, tegenover de pastorie, beter passen dan op de oude dodenakker die trouwens ook te vol bleek te worden.
Pas op 16 februari 1851 vond de inwijding van het nieuwe kerkgebouw aan de Dorpsstraat plaats. De ingemetselde gevelsteen met de tekst ‘Ezra VI – 16b’: “Zij deden de inwijding van dit huis Gods met vreugde” herinnerd hieraan. In tussentijd hield men kerk in het schoolhuis.

De Hekelingse Dorpskerk is neoclassicistisch van vorm en is een zaalkerk. De inpandige vierkante toren is voorzien van de achtkantige spits. De voorgevel heeft een uitgebouwde kopgevel, voorzien van een waterlijst, boven de hoofdingang is het raam en een kroonlijst. De rondboogramen zijn geaccentueerd door waterlijstdorpels op natuursteen consoles. Boven de deuren bevindt zich een doorgaande waterlijst. De lengte van de kerk bedraagt 18.25 meter de breedte 8.85 meter en de hoogte eveneens 8.85 meter.

Kerktorens werden vroeger gebruikt als seinposten bij onraad. Zo ook de toren van de Dorpskerk in Hekelingen en in Spijkenisse. De luidklok uit de eerste kerk van Hekelingen dateert uit 1285 en is de oudste gesigneerde luiklok van Nederland. Deze klok bevindt zich sinds 1916 in het Rijksmuseum in Amsterdam.

Het daarop volgende torenuurwerk stamt uit 1916. Dit uurwerk werd in 1979 uit de toren verwijderd en vervangen door een moderne moederklok. Dit torenuurwerk werd in opdracht van de Werkgroep Monumenten Spijkenisse gerestaureerd. De restauratie werd uitgevoerd door Cees van der Heijde die later in het bestuur van de werkgroep plaats naam. Het fraai gerestaureerde koperen uurwerk staat op zijn eigen eiken klokkenstoel in de hal van de trouwzaal van het oude gemeentehuis van Spijkenisse.

Na een restauratie in 1962-1963 kon de gerestaureerde kerk op 5 mei 1963 officieel in gebruik genomen worden.

Tot 1966 was Hekelingen een zelfstandige gemeente, met een eigen gemeentebestuur.
In dat jaar is het samengevoegd met de grote buurman Spijkenisse.
Voor de toekomst is vastgelegd dat het dorpse karakter van Hekelingen behouden zal blijven en er geografisch een duidelijke scheiding zal zijn tussen dorp en stad. Het dorp Hekelingen zal niet opgaan als wijk in de uitbreidende bebouwing van de stad Spijkenisse!

De kleine Protestantse gemeente Hekelingen-Maaswijk verwelkomt niet alleen de dorpsbewoners uit Hekelingen maar ook bewoners uit Spijkenisse.
Vanwege het feit dat de Spijkenisser nieuwbouwwijk Maaswijk, een uitbreidingswijk van Spijkenisse, gebouwd is op het grondgebied van Hekelingen behoort dit deel bij kerkelijke Hekelingen.

In 1969 is de toenmalige Hervormde gemeente Hekelingen een samenwerkingsverband aangegaan met de Hervormde gemeente Simonshaven-Biert. Beide gemeenten zijn autonoom, vormen sindsdien een combinatie en delen de predikant. Twee gemeenschappen op de grens van stad en land die door dezelfde roeping verbonden zijn.Natuurlijk is grensverkeer mogelijk en vinden ook gemeenteleden uit andere kerkgenootschappen een open deur.